Μερικές σκέψεις για την συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Έντονη κριτική δέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για την επιλογή του να συγκυβερνήσει με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Πως μπορεί να συγκυβερνήσει ένα αριστερό κόμμα με ένα, κατά πολλούς, ακροδεξιό κόμμα; Πόσο μπορεί να αντέξει αυτός ο ετερόκλητος συνδυασμός;

Οι ΑΝΕΛ έχουν σημαία τους τον πατριωτισμό. Αυτό δεν είναι καθόλου αρνητικό. Αρνητικό είναι το γραφικό προφίλ των στελεχών τους. Τους χαρακτηρίζουν ακροδεξιούς. Ωστόσο δίνουν περισσότερο την εικόνα συντηρητικών προσώπων χωρίς ιδιαίτερο ειδικό βάρος που λαϊκίζουν με πατριωτικά και αντιμνημονιακά συνθήματα. Ακροδεξιοί είναι ο Σαμαράς, οι Μπαλτάκοι, οι Κρανιδιώτιδες, Αδώνιδες και Βορίδηδες που δεν κρύβουν (ή κρύβουν ανεπιτυχώς) τα χουντικά τους φρονήματα, τη μισαλλοδοξία τους και τον δογματισμό τους. Οι ΑΝΕΛ, σε αντίθεση με το άλλο υποψήφιο κόμμα για συγκυβέρνηση, το Ποτάμι, έχουν πολιτική τοποθέτηση. Μπορεί να είναι λαϊκίστικη, ενίοτε γραφική, αλλά την έχουν.

Το Ποτάμι δεν έχει πολιτικό πρόταγμα. Επικοινωνεί με συνθήματα και τσιτάτα του στυλ “Να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τίποτα”. Δεν προτείνει πως, μόνο φλυαρεί με γενικότητες και φληναφήματα. Το πολιτικό του στίγμα είναι αυτό του αδιάφορου ψηφοφόρου που δεν γουστάρει Σαμαρά, αλλά και ΣΥΡΙΖΑ δεν ψηφίζει γιατί είτε ο Τσίπρας του θυμίζει Α. Παπανδρέου, είτε διότι αυτά τα αριστερίστικα του Λαφαζάνη δεν του αρέσουν. Θέλει λίγο από κέντρο (αυτό το ενδιάμεσο μεταξύ των άλλων), λίγο φιλελευθερισμό, λίγο κοινωνικό κράτος, πασπαλισμένο με την χαλαρότητα του απολιτίκ ψηφοφόρου που τον ενοχλούν τα χημικά γιατί δεν μπορεί να φιλήσει το κορίτσι του στα παγκάκια. Το Ποτάμι μάλλον περισσότερο σε λίμνη μοιάζει με στελέχη που επιπλέουν στον νερό σαν παπάκια. Απολαμβάνουν τον ήλιο και αφήνουν τον ελαφρύ κυματισμό να τους παρασέρνει αδιαφορώντας για την πορεία τους. Οι παρεμβάσεις τους στην πολιτική ζωή της χώρας περιορίζεται σε μερικά κρωξίματα ως αυτοεπιβεβαίωση της ύπαρξής τους. Ούτε αλλάζουν τίποτα, ούτε γκρεμίζουν τίποτα. Ο Θεοδωράκης είχε αρνηθεί να συνομιλήσει με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ με απαξιωτικά σχόλια εναντίον του. Προσωπικά προτιμώ συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με ένα κόμμα που στους κύριους του άξονες συμπλέει με το πλειοψηφών κόμμα, παρά με ένα νερόβραστο - από ποταμίσιο νερό - μόρφωμα που χωρίς συγκεκριμένες απόψεις αντιμετωπίζει τα πάντα με αλαζονεία και με μία, αν όχι ύποπτη, τουλάχιστον προκλητική ελαφρότητα.

Η τρίτη επιλογή συνεργασίας ήταν με το ΚΚΕ, αλλά η ηγεσία του είχε απορρίψει - και πολύ καλά έκανε κατά τη γνώμη μου- οποιαδήποτε τέτοια περίπτωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα αστικής διαχείρισης που επιθυμεί να βρει λύσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή ένωση και να πορευτεί μέσα σε αυτή. Το ΚΚΕ όχι. Άλλο βέβαια αυτό και άλλο η άρνηση του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ να συναντηθεί με τον Τσίπρα μετά τις εκλογές. Μπορεί να τον θεωρεί ως έναν οπορτουνιστή που από πιτσιρικάς της ΚΝΕ έγινε πρωθυπουργός της χώρας. Ωστόσο όφειλε να τον συναντήσει, να δείξει προς τον κόσμο ότι δεν είναι εκπρόσωπος ενός απολιθωμένου κόμματος, ότι επιθυμεί να μεταφέρει τις απόψεις του με έναν πιο επικοινωνιακό τρόπο, όπως ίδιος έχει δηλώσει ότι πρέπει να κάνει για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Αντίθετα επέλεξε τον δρόμο της οχύρωσης πίσω από την άκαμπτη ιδεολογία του.

Επομένως, οι ΑΝΕΛ ήταν μονόδρομος για να μην πάμε σε νέες εκλογές και ορθώς ο Τσίπρας δεν έχασε χρόνο και σχημάτισε κυβέρνηση. Τα πρόσωπα που την αποτελούν, στην πλειοψηφία τους φαίνονται αξιόλογα και εκτός του κομματικού κατεστημένου όπως είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Άνθρωποι που δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ενσαρκωτές του πολιτεύματος αλλά υπηρέτες και προασπιστές του. Το κατά πόσο αυτή η συγκυβέρνηση θα δουλέψει θα φανεί πολύ σύντομα. Τους επόμενους μήνες θα δούμε αν οι προεκλογικές δεσμεύσεις τηρηθούν με την ταυτόχρονη επίτευξη μία καλύτερης σχέσης με την Ευρώπη που θα επιτρέψει στον Έλληνα να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του και την πίστη του στις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας του.

Γιώργος Γιαλούρης